اینجا قصه می‌خوانیم.

خوشحال بودن اامِ قصه خواندن او برای من نبود حقیقت این است او از احوالات من چه آن‌هایی که بروزشان می‌دادم، چه آن‌هایی که خود نیز از بیانشان اضطراب و ترس داشتم خبری نداشت نه اینکه من حرف نزنم برای او، نه او خود نمی‌شنید نمی خواست و من در تقلایی پوچ برای او صبر می‌کردم که بیایید و مرا به نام بخواند و بعد من برای او از قصه‌هایی حرف بزنم که معاصر بود و ناب و کمتر کسی شنیده بود نام نویسندگانش را من خود دلتنگ قصه خواندنم برای او، برای وقتی که در کلبه‌اش کتابی نداشت و من رجوع می‌کردم به معشوق نوشته های دشتی و قلمروسعدی، یا وقتی که احساس ناامنی می‌کردم به قصه خواندن برای او پناه می‌بردم وآن قصه‌ها تنها کلمه‌هایی بود که از من می‌شنید باقی کلمه‌ها و واژه‌هایم در دهانم طعم تلخ می‌گرفتند به مثال لیمویی که نیم خورده و تلخ است و بعدها بارانی بی امان بارید و کسی نبود که قصه بخوانم و بعد برف بارید و باز قصه هایم بی فصیح شدند سرما دست هایم را خانه گرفته بود ومن اینجا برای شما که �